معنی ته کیسه در لغت نامه دهخدا

آنچه از نقد پس از خرجهائی در ته کیسه بجای مانده است. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) :، نیست اختر کز برای تیغ داغ حسرتش، درهم از ته کیسۀ شب در میان انداخته.، زلالی (از آنندراج)

معنی ته کیسه در فرهنگ گویش مازندرانی

پولی که در عید غدیر از سادات گیرند و آن را سبب برکت و فراوانی

معنی ته کیسه - جستجوی لغت در جدول جو

ته کیسه(تَهْ سَ / سِ)

لغت نامه دهخدا

ته کیسه

فرهنگ گویش مازندرانی

ته گیره

(تَهْ رَ / رِ)

چیزی است که آن را ته دیگی گویند. (غیاث اللغات) (آنندراج) ، آنچه در سبد باقی ماند، خاشاک و زبیل. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تکیسه

(تَ سَ / سِ)

رخت اسب و زین و خریطۀ زین. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

کهن کیسه

(کُ هََ / هَُ سَ / سِ)

مالدارقدیم. مقابل نوکیسه. (آنندراج). آنکه دارای دولت دیرینه باشد. مقابل نوکیسه. (ناظم الاطباء). کسی که از قدیم ثروتمند بوده. (فرهنگ فارسی معین) ، طمعکار و بخیل و آزمند. (ناظم الاطباء) :
کهن کیسۀ خاک پنهان شکنج
که هرگز برون ناورد سر ز گنج.
نظامی (از آنندراج: پنهان شکنج)

لغت نامه دهخدا

هم کیسه

(هََ سَ / سِ)

جمعالمال. دو تن که در مال، یکدیگر را شریک دانند:
یار هم کاسه هست بسیاری
لیک هم کیسه کم بود باری.
سنائی

لغت نامه دهخدا

ته کاسه

(تَهْ سَ / سِ)

آنچه در ته کاسه مانده است پس از خوردن مظروف آن. آنچه از بقیۀ طعام یا شراب که در ته کاسه مانده. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). رجوع به ته و دیگر ترکیبهای آن شود

لغت نامه دهخدا

تهی کیسه

(تَ / تِ / تُ سَ / سِ)

بی پول. فقیر. آنکه در کیسه چیزی از نقدینه ندارد:
از ساغر سپهر تهی کیسه می مخور
وز سفرۀ جهان سیه کاسه نان مخواه.
خاقانی.
کیسه برانند درین رهگذر
هر که تهی کیسه تر آسوده تر.
نظامی.
تهی کیسه را از گره بر چه باک.
امیرخسرو دهلوی.
رجوع به تهی و دیگر ترکیبهای آن شود

لغت نامه دهخدا